سنتز و بررسی بیدهای مغناطیسی و نانوکامپوزیتی متشکل از سدیم آلژینات و پلی وینیل الکل به منظور کاربرد آن در زمینه پزشکی.

سدیم آلژینات جزو بیوپلیمرهای طبیعی بوده که از منابع طبیعی توسط موجودات زنده تولید می¬شود. این بیوپلیمر به دلیل زیست تخریب پذیر بودن، سازگاری با محیط زیست، و غیر سمی بودن در زمینه های پزشکی بالاخص در زمینه دارویی مورد توجه قرار گرفته است. سدیم آلژینات دارای گروههای کربوکسیلات است که این امر در ساخت مواد هوشمند حساس به ph کمک می کند. هوشمند بودن این مواد باعث می شود که دارو در یک منطقه خاص از بدن آزاد شود. برای تهیه هیدروژلهای بر پایه سدیم آلژینات، معمولا از یونهای کلسیم برای شبکه¬ای شدن استفاده می¬کنند. ولی آلژینات شبکه ای شده با یونهای کلسیم در حضور نمکهای تک ظرفیتی ناپایدار هستند. برای این منظور، می توان از مواد دیگری از جمله پلی وینیل الکل در ترکیب بیدهای سدیم آلژینات استفاده کرد که باعث پایداری آنها خواهد شد. در سالهای اخیر، مواد هوشمند مغناطیسی مورد توجه خاص قرار گرفته است. وجود نانوذرات مغناطیسی در ترکیب ماتریکسهای پلیمری باعث پاسخدهی این مواد به میدان خارجی می¬شود. در این کار پژوهشی سعی بر آن است که نانوذرات مغناطیسی در حضور نانورس لاپونیت آر-دی تهیه شود. نانوذرات مغناطیسی در حضور نانورس در تهیه بیدهای مغناطیسی سدیم آلژینات مورد استفاده قرار خواهد گرفت. برای شبکه ای کردن ماتریکس همزمان از یونهای کلسیم و روش انجماد-ذوب استفاده خواهد شد. یونهای کلسیم سدیم آلژینات را شبکه¬ای می کند در حالیکه روش انجماد-ذوب باعث شبکه ای شدن پلی وینیل الکل خواهد شد. در واقع نانوذرات مغناطیسی در ترکیب بیدهای حاصل شده مورد استفاده قرار خواهد گرفت. از بیدهای مغناطیسی حاصل شده به منظور رهایش کنترل شده دارو استفاده خواهد شد. اثر ph و نیز میدان خارجی در مقدار رهایش دارو از بیدهای مغناطیسی نانوکامپوزیتی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.